Γράφει ο Δημήτρης Βαλασίδης

Ο Μητσοτάκης και οι σύντροφοί του τιμούν τους αγώνες των κομμουνιστών. Εμείς τους ήρωες που δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστοσυμμορίτες πριν 75 χρόνια.

Την ημέρα των εκλογών της 31ης Μαρτίου του 1946 στο Λιτόχωρο όργανα της Ελληνικής Πολιτείας δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από βαριά οπλισμένες ομάδες κομμουνιστοσυμοριτών. Η επίθεση έγινε εναντίον μικρού τμήματος οπλιτών της Χωροφυλακής και του Στρατού,το οποίο βρίσκονταν στο Λιτόχωρο για την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών, κατόπιν εντολής της νομίμου κυβερνήσεως. Η σκληρή μάχη κράτησε για αρκετές ώρες και είχε ως αποτέλεσμα την πυρπόληση του κτιρίου και τον φριχτό θάνατο δώδεκα εκ των αμυνομένων αντρών που είχαν αρνηθεί πεισματικά στις εκκλήσεις των επιτιθεμένων να παραδοθούν.

«Η επίθεση άρχισε γύρω στις 10.30. Σκότωσαν πρώτα τον σκοπό και άρχισαν να γαζώνουν το κτίριο. Αρπάξαμε τα όπλα και πιάσαμε τα παράθυρα. Οι συμμορίτες χτύπησαν ταυτόχρονα και στο κτίριο του (αστυνομικού) τμήματος που το φρουρούσαν 7-8 χωροφύλακες αλλά και τον στρατιωτικό ουλαμό που αποτελείτο από οχτώ στρατιώτες. Από το τμήμα χωροφυλακής δεν σκοτώθηκε κανείς. Από τον ουλαμό σκοτώθηκαν τρεις, οι άλλοι διέφυγαν. Τη ζημιά την έπαθε το απόσπασμα. Γύρω στα μεσάνυχτα άρχισαν να μας πετούν από τα παράθυρα φιάλες με βενζίνη. Οι σφαίρες έπεφταν σαν χαλάζι. Κατά τις 4 το πρωί πέταξαν μια φιάλη στο ισόγειο, όπου ζούσε μια γριά με την κόρη της και το κτίριο λαμπάδιασε. Οι τρεις τραυματίες μας δεν πρόλαβαν και κάηκαν μέσα ζωντανοί. Οι άλλοι πηδήξαμε από τα παράθυρα και τραυματιστήκαμε βαριά. Καθώς βρισκόμασταν ανήμποροι στο έδαφος, ήρθε ένας συμμορίτης και έδωσε σε όλους μας τη χαριστική βολή. Εγώ στάθηκα τυχερός. Λόγω του ότι ήταν νύχτα, η σφαίρα με πέτυχε ξυστά στο κεφάλι». (Από αφήγηση του μοναδικού επιζώντος χωροφύλακα Ν. Παπακωνσταντίνου, που έγινε best seller σε πατριωτικά έντυπα και έκδοση με τίτλο «Λιτόχωρο 1946 - Η πρώτη κόκκινη σφαίρα»)

Η επίθεση της 31ης Μαρτίου του 1946 στο Λιτόχωρο θα σημάνει και την απαρχή ενός αιματηρού τρίχρονου συμμοριτοπολέμου, ο οποίος αφού θα συσσωρεύσει πλείστα όσα δεινά στον ελληνικό λαό, θα λήξει τελικά με την συντριβή των κομμουνιστοσυμοριτών από τον Ελληνικό Στρατό στις 29 Αυγούστου του 1949 στις βουνοκορφές του Γράμμου και του Βίτσι. Θα αφήσει την Ελλάδα με πολλούς νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές, αλλά και θα αποτρέψει την μετατροπή της χώρας σε κομμουνιστική δικτατορία.

Η θυσία του Λιτοχώρου αποτελεί μία από τις χιλιάδες θυσίες των ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, αλλά και του ηρωϊκού Ελληνικού Λαού, οι οποίες απέτρεψαν τους ξενοκίνητους ένοπλους κομμουνιστές να δέσουν την Πατρίδα στο σοβιετικό άρμα, να την ακρωτηριάσουν και να την μετατρέψουν σε Αλβανία του Χότζα.

Σήμερα που και πάλι η Ελλάδα μας κινδυνεύει να υποδουλωθεί στα ξένα σκοτεινά συμφέροντα της ΝΤΠ, οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ αγωνιζόμαστε όλοι μαζί υπέρ του Έθνους.

Μας καλεί το αίμα των χιλιάδων ηρωικών νεκρών μας.