Γράφει η Ιωάννα Καραδήμα
Ζητάμε πολλά ή το αυτονόητο; Αλλά μάλλον, στην Ελλάδα που ζούμε το αυτονόητο έχει γίνει κάτι το πολύ πολύπλοκο και δύσκολο, όπως φαίνεται. Όπως είναι η στοιχειώδης ασφάλεια και η ποιότητα ζωής.
Ηλικιωμένοι νεκροί στα διαμερίσματά τους, βασανισμένοι για να τους αποσπάσουν τα υστερήματα της ζωής τους. Συμμορίες ημεδαπών "ευπαθών ομάδων" που ληστεύουν και παρανομούν ασύστολα στα Μεσόγεια. Πυροβολισμοί και καταδιώξεις στο Μενίδι, το οποίο δυστυχώς, έχει βγάλει την φήμη, ότι είναι κάτι μεταξύ φαρ ουεστ και Χάρλεμ της Ελλάδας.
Τα αστυνομικά τμήματα, με αφορμή τον λανθασμένο Καλλικράτη, αποκεντρωμένα και απομονωμένα, αδυνατούν να καλύψουν και τις στοιχειώδεις ανάγκες προστασίας του πολίτη. Της μητέρας που πάει τα παιδιά της σχολείο, του ηλικιωμένου που γυρνάει από την τράπεζα με την σύνταξη, της γυναίκας που επιστρέφει μόνη της βράδυ από την δουλειά της, της οικογένειας που ζει σε έναν οικισμό.
Αλλά ξέχασα, τα τμήματα, εκτός του ότι είναι αδύναμα σε προσωπικό και λίγα, έχουν να καλύψουν και την ασφάλεια των διαφόρων επωνύμων. Οι οποίοι για την κυβέρνηση, είναι προφανώς πιο πολύτιμοι από την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του απλού και ανώνυμου πολίτη. Λες και ζούμε σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων, με πολίτες διαφόρων βαθμίδων, ανάλογα με το εισόδημα και την αναγνωρισιμότητά τους.
Φυσικά, την ώρα της κάλπης, τα λόγια των επαγγελματιών της Πολιτικής, φαντάζουν ότι είναι από άλλο πλανήτη. Ειδικά στην Αττική μιλούν για όλα εκτός από το σημαντικότερο που είναι η προστασία της ζωής και της περιουσίας μας.
Ειδικά όταν μιλούν για τις πράσινες πόλεις, την σωτηρία του πλανήτη, την έξυπνη τεχνολογία, την εξοικονόμηση ενέργειας. Προβλήματα υπαρκτά και σημαντικά αλλά που φαντάζουν και ανούσια όταν κινδυνεύει η ζωή μας, μέσα και έξω από τα σπίτια μας. Ακόμα και όταν όμως καταδέχονται να μιλήσουν για την ασφάλεια του πολίτη, το κάνουν με τρόπο τεχνητό, χωρίς να αγγίζουν την ουσία του προβλήματος, χωρίς να αναφέρονται στην αιτία του. Την παρουσία δηλαδή χιλιάδων "αχαρτογράφητων" εγκληματιών, την απουσία αστυνομίας, το νομικό πλαίσιο με ποινές αστείες για το έγκλημα και φυσικά το πλέγμα ιδεολογικής προστασίας που τυγχάνουν αυτοί. Γιατί "Ρατσισμός" είναι η καταγγελία του προβλήματος και όχι η ίδια η ύπαρξή του για κάποιους. Αλλά φυσικά, αυτό συμβαίνει από ανθρώπους που δεν ζουν στις κόκκινες περιοχές της Αττικής, οπότε μιλούν εκ του ασφαλούς, ή από διάφορους επώνυμους που από την ασφάλεια της βίλας τους, θεωρητικολογούν εις βάρος εμάς των υπολοίπων.
Έχουμε όμως ένα όπλο, σημαντικό αλλά εν πολλοίς ανεκμετάλλευτο. Την ψήφο μας φυσικά, η οποία εξασφαλίζει την θέση και τα προνόμια των ανεύθυνο υπεύθυνων που κυβερνούν. Όταν πάψουμε να τους την χαρίζουμε, ελαφρά την καρδιά, τότε θα νοιαστούν. Λαϊκισμός θα πούνε πως είναι αυτό. Δεν πειράζει, η ζωή η δική μας και των παιδιών μας, η αξιοπρέπεια της καθημερινότητάς μας, αξίζει και τον λαϊκισμό και οτιδήποτε άλλο. Γι’ αυτό ζητάμε, ασφάλεια μόνο και αυτούς που μπορούν να μας την προσφέρουν.
